Nekrodous (Att. Gr: Czarna wędrówka, wędrówka śmierci). Podglądając śmierć i transmigrację.

Natura jest alegorią wyższych praw niepodzielnego świata. "Boskość nie przeczy naturze" - Porfiriusz Malchus.

Przesłanki:

1. Jednostkowa świadomość jest zapożyczona z niepodzielnego świata, a zatem w tym niepodzielnym świecie działa jako jego kategoria.

2. Każda funkcjonalna dusza jest wynikiem ewolucyjnych przekształceń niepodzielnego świata na skali rozbłysków wydarzeń w czasie, jej polifunkcjonalność podlega prawom rejestrów świata podług których jest strojona. Dusza jest zatem historyczna z perspektywy jej transformacji, ludzkie dusze wyewoluowały ze zwierzęcych w wielkiej transmigracji i metempsychozie, ale podlegają innym prawom ze względu na symboliczny, autorefleksyjny aparat poznawczy w który wyposażony jest człowiek. Interfejsy kontaktu człowieka ze światem, procesy psycho-duchowe, a także psychosomatyczne i fizjologiczne powodują to, że wyjściowa składnia nadruków emotywno-poznawczych, a także alchemiczno-magicznych w pośmierci, jest inna niż zwierzęca.

3. Prawa fizycznego obiektywnego wszechświata są kategorią praw niepodzielnego świata. Stworzenie teorii wszystkiego na podstawie tych praw jest niemożliwe. Jednym słowem - tylko intelektywny świat jest w stanie w całkowitym stopniu pojąć się sam.

4. W świecie operują głębokie, ukryte prawa, o którym nie śniło się filozofom, podlega im zarówno świat fizyczny, jak eteryczny. Poszukiwanie tych praw jest zadaniem, filozofa, implementacja tych praw w siebie zadaniem praktyka-hermetyka, hipofeta i maga.

5. Pytanie o indywidualny los duszy człowieka daje wiele odpowiedzi, zależy to od:

- Przetrwalnikowej formy, tj. Jaka część duszy jest zachowana, jaka się rozpada, jak podlega indywiduacji, bowiem nawet tak ogromne, silne dusze (Ka), jak te bogów, nie są nieśmiertelne, ale trwają przez milenia, podlegając zmianom.

- Biopsychologii, genetycznej maszyny, bioelektromagnetyzmu embrionalnego, poznawczo-behawioralnych skłonności, socjalizacji w naturze, społeczeństwie, cywilizacji, religii, systemie wartości, wierzeń, podstawy umysłu, karmana, oneirokracji, czyli całościowo: psychofizjomagicznego “homunculusa” ew. "Golema".

- Dostrojenia umysłu, kheper (wojujące w znoju serce, symbolizowanego w Khemetyźmie przez skarabeusza), dusz do rejestrów, lub “pasm” danego świata.

- Konsolidacja dusz jednego człowieka w całość, ich harmoniczna synchronizacja, ich podział, rozdzielenie, tj, jedna z części aparatu duchowego człowieka może wpisać się lub wrodzić w zupełnie inne miejsce niż inna funkcjonalna dusza jednego człowieka

- Całość inklinacji za życia, a także w chwili śmierci. (Karman)

Teraz, “karmana ciężko zmienić pośmiertnie”, więc ważne są:

- Całość natury za życia (Daimon, geniusz)

- Ukryte nitki losów, pieczęcie, które wzmacniają lub osłabiają przywiązanie do pewnych światów pośmiertnie.

- Przywiązanie, które przyobleka podmioty przywiązania w pośmiertne inklinacje, a także iluzoryczne światy z nimi związane.

- Ochronę lub rozpoznanie przez Bóstwa, które mogą nam ułatwić przeprawę pośmiertną, pomimo niesprzyjających okoliczności karmana, pieczęci etc. Psychopompy (przewodnicy dusz) ułatwiają pośmiertną przeprawę.

- Pośmiertne znaki rozpoznawcze (pieczęcie), które mogą nam ułatwić nawigację przy rozpoznaniu terenu.

- Przypisanie pośmiertne, czyli silne przeznaczenia, losy, które nas kierują do danej sfery, świata etc.

- Zdolność do nawigowania w bezosobowy sposób poprzez świat pośmiertne, aby żaden ze światów nie uchwycił nas w “rzeczywistości”, inaczej przyobleczemy się w podmiot jego posiadania.

- Umiejętność odnajdywania swojego “domu”, czyli docelowej rzeczywistości pośmiertnej.

- Soteriologia indywidualna, czyli próby znalezienia się dokładnie tam, gdzie się chce poprzez szereg udanych działań duchowych, magicznych, ceremonialnych etc.

- Prawo zazębionego kalejdoskopu - tworzenie “kluczy” w swojej duszy które otwierają wrota pewnych światów, zwiększając prawdopodobieństwo odrodzenia się w nich.

6. Pytanie o światy w które można się wrodzić, każde z nich posiada miriady istnień, które w głębi są opisane jako bardziej lub mniej złożone formy geometryczne podlegając entropicznym przekształceniom:

Przesłanka: Wszystkie światy są równoległe, nie wykluczają się nawzajem, są w innym “rejestrze” lub kategorii niepodzielnego wszechświata. Życie jest jedynym momentem rzeczywistości, większość chaosu innych światów otwiera się pośmiertnie, przypominając bardziej sen, niż jawę. Ten, kto opanuje ten sen, ma przed sobą nieskończone życie. Im subtelniejszy świat, tym mniej ma wspólnego z naszym, im potężniejszy świat, tym bardziej ma wpływ na wszystkie inne w niedostrzegalny sposób. Z perspektywy istoty każdej z tych światów, jej własny świat jest jak najbardziej prawdziwy, tak jak dla człowieka który śni w realistycznym śnie, nie będąc świadom tego snu.

Parę przykładów:

- Światy powiązane z planetami, innymi gwiazdami, ich naturami, inteligencjami.

- Światy przestrzenne (kosmiczna przestrzeń), światy gęste (Tyfoniczne), światy lekkie (eteryczne).

- Światy chtoniczne (podziemne, cieniste, czarne), powietrzne (Aethyr), ogniste (czarny ogień Azoth, boski ogień nadsłońc, magma ziemi) ziemiste (bliskomaterialne), wodne (zanurzenie w kosmicznej przestrzeni, otchłani, lub środowisku wodnym-eterycznym)

- Światy odzwierciedlające chemiczne, emisyjne rozłożenie atomów, blisko-fizyczne.

- Światy organiczne, związanych z danymi gatunkami lub ich szeregiem, światy natury, światy biologiczne.

- Światy-cmentarzyska, światy umarłych form, archeo-okultystycznych “odcisków tego, co minęło”. Światy umarłych bogów.

- Światy spektrów światła widzialnego, od głębokiej czerwieni do głębokiego fioletu, mieszanki spektrów.

- Światy związane ze świadomością i jej modalnością, typami i stopniowaniem.

- Nadświaty (transcendentne Hyperioniczne), podświaty (Tartar, kosmiczne piekła)

7. Pytanie o piekła, niebiosa, etc:

Piekło to subiektywne doświadczenie cierpienia, kiedy dusza jest wyrzucona z ciała w nienaturalny dla siebie porządek rzeczy, męczona bólem, terrorem, urojeniem, przywiązaniem, potrzebami ciała, których już nie ma etc. Niebiosa to subiektywne doświadczenie błogości, eudaimonii, lub szczęścia, kiedy duszy odpowiada porządek rzeczy. Przekroczenie obu stanów, to zrzucenie przywiązań, możliwość podróżowania po wielu stanach naraz bez przyobleczenie się w podmiotowość tych stanów.